Wish

Deze meid, was mijn wens die uitkwam. Een wens die letterlijk als een vallende ster uit de hemel is komen vallen en aan het einde weer naar de sterrenhemel is teruggekeerd. 

Wish was mijn eerste hond en Aussie. Toen ik 14 jaar was kreeg ik haar. De meest stabiele aussie die ik ooit gezien heb. Daarnaast had ze ook een NBT (Natural Bobbed Tail). Een heel kort staartje dus! Dat was even wennen als puppykoper maar het hoort nou eenmaal ook de aussie en binnen no-time was ik verliefd op haar swingende aussie-butt! Dan wil je bijna niet anders meer hihi. 

Ze was ontzettend snel in de gehoorzaamheid lessen en kon ontzettend goed trainen. Ze was ook heel voergericht dus voor een snoepje deed ze alles. Wish was echt een lieve goedzak. Iedereen kon haar aaien en knuffelen. Ze mocht overal mee naartoe. Lekker in de auto met haar hoofd uit het raam. Samen zwemmen bij de zeedijk of zwemmen bij de hondenplonsen. Daar sprong madam gewoon van de duikplank. Ik voelde dat zij 100% mij vertrouwde en andersom had ik dat bij haar ook. Ze genoot nog het meest van de sneeuw. Als ik dat woord zij dan rende ze altijd naar de ramen om naar buiten te gaan kijken. Zelfs in haar laatste jaren kon ze nog ontzettend genieten van de sneeuw en leefde ze helemaal op. Ze heeft me door de pubertijd en schooltijd heen geholpen. Een maatje die er altijd voor mij was. Onvoorwaardelijke liefde. Ik had toen al de droom om te fokken maar besloot wegens erfelijke gezondheidsproblemen die later bij familie van haar ontstonden om dat niet te doen. Ergens ook wel moeilijk, want wat had ik van haar (karakter) graag pupjes gehad. Maar dat is helaas niet het enige wat belangrijk is. 

Op haar 10e is Wish zelfs nog geslaagd voor de therapiehonden test en hebben we samen de opleiding gedaan. Wish was toen officieel een therapiehond. Helaas kreeg ze rugklachten waardoor ik haar verder niet heb belast met 'werk'. Met de juiste pijnmedicatie en regelmatig onderhoud bij de holistisch therapeut kon ze de laatste jaren er nog springlevend tegenaan. En toen Flake er ook nog eens bij kwam leefde ze helemaal op. Dat was heerlijk om te zien. Ik woonde ondertussen half niet meer thuis, dus de ene week bleef Wish thuis en de andere week ging ze met mij mee. Ze vond alles best. Helaas voelde de DA in januari 2023 een 'dikke buik'. Slecht nieuws, dit bleek een grote tumor in haar buik te zijn. Er bleek ook nog een tumor in haar hart te zitten. Je kan het je niet voorstellen, maar je merkte niks aan haar. Ze rende, speelde, blafte, at, dronk en was totaal zichzelf. Ze heeft het langer volgehouden dan gedacht want pas eind april ging ze achteruit. Toen ging de levenskwaliteit ook achteruit en we hebben haar ingeslapen op 3 mei 2023, één dag voor haar verjaardag. 

Ze leeft voort in onze harten en ze wordt iedere dag gemist. Ik ben dankbaar voor de 14 jaren die we samen hebben mogen doorbrengen en alle herinneringen. Dat is onbetaalbaar. Wat zal ik haar missen als er straks puppy's zijn. Ze was de perfecte oma geweest. Alleen maar liefde voor dit meisje. One day I will see you again <3

Wish is nu voor altijd vereeuwigd in mijn kennelnaam 'Eternal Wish'.